Επιστημονικά Άρθρα, Νέα & Σεμινάρια
Μην χάσετε τα ενημερωτικά e-mail μας με τα πιο πρόσφατα άρθρα, νέα και σεμινάρια του ΚΕ.ΨΥ.Π.Ε.
Ο Henry Drummond έλεγε «Το να αγαπάς άφθονα είναι ο τρόπος για να ζεις με αφθονία και το να αγαπάς για πάντα είναι ο τρόπος να ζεις για πάντα». Οι σύγχρονοι νευροεπιστήμονες φαίνεται να συμφωνούν εξετάζοντας την νευροβιολογία της αγάπης. Πάμε να δούμε , λοιπόν, τη δύναμη της ανθρώπινης αγκαλιάς; Όταν ο άνθρωπος βρίσκεται σε κατάσταση συναισθηματικής διέγερσης και έντονου στρες ενεργοποιείται ο άξονας του στρες (Υποθάλαμος-Υπόφυση-Επινεφρίδια). Η διέγερση του άξονα αυτού προκαλεί την έκκριση κορτιζόλης (ορμόνη του στρες) στον οργανισμό που έχει μακροπρόθεσμες αρνητικές επιδράσεις στην ανατομία του ανθρώπινου εγκεφάλου ενώ παράλληλα όταν το στρες είναι μακροχρόνιο εισάγει τον οργανισμό σε μια κατάσταση χρόνιας φλεγμονής. Και κάπου εδώ έρχεται η ερώτηση «Μπορείς να με αγκαλιάσεις;» για τους ανθρώπους που έχουν μάθει να έρχονται σε επαφή με αυτή την ανάγκη τους , να την εκφράζουν και να την ικανοποιούν.
Όταν αγκαλιαζόμαστε παράγεται ωκυτοκύνη, ή αλλίως η «ορμόνη της αγάπης». Η ωκυτοκίνη ρυθµίζει τον άξονα υποθαλάµου- υποφύσεως-µυελοεπινεφριδίων. Πρόκειται για την ορμόνη που είναι αγχολυτική και μας επιτρέπει να χαλαρώσουμε (μειώνοντας τα επίπεδα της κορτιζόλης) και να συνδεθούμε συναισθηματικά με τους άλλους. Μια τρυφερή αγκαλιά έχει τη δύναμη να ενεργοποιήσει την έκκριση της ωκυτοκίνης μεταξύ συντρόφων ή αδελφιών. Πρόκειται επίσης για την ορμόνη που συνδέει την μητέρα και το μωρό. Με άλλα λόγια, είναι διαπιστωμένο ότι η εν λόγω ορμόνη είναι αυτή που κυριαρχεί κατά τις εκδηλώσεις της αγάπης, ακόμη και στα χάδια μεταξύ των κατοικιδίων και των ιδιοκτητών τους!
Οι νευροεπιστήμονες υποστηρίζουν ότι η εμπειρία της αγκαλιάς διαμορφώνει τα νευρωνικά μας δίκτυα από την βρεφική μας ηλικία. Όλα δείχνουν, λοιπόν, ότι οι ανθρώπινες σχέσεις μπορούν να σμιλέψουν τον εγκέφαλο μας. Το γεγονός αυτό συμφωνεί με μελέτες επιγενετικής που καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το περιβάλλον και οι επιλογές μας μπορούν να αλλάξουν ακόμα και την έκφραση γονιδίων. Άρα εδώ κάπου αναρωτιόμαστε τελικά είμαι η εμπειρία μου; Και αν μπορώ να διαμορφώσω μέσα από την εμπειρία μου αντίστοιχα νευρωνικά δίκτυα τότε γιατί να μην επιλέξω τελικά τι είδους εμπειρίες θέλω να έχω; Νομίζω ότι κάπου εδώ βρίσκεται η δύναμη της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου. Θα μπορούσε κάποιος να αρχίσει να σκέφτεται πώς θα ήταν να γίνει αυτό που θα επιλέξει εκείνος να γίνει και όχι αυτό που «προγραμματίστηκε» να γίνει μέσα από αντίστοιχες πιο οικείες πρώιμες εμπειρίες που έγιναν ασυνείδητες εγγραφές που εσωτερίκευσε.
Και αν οι πρώιμες εμπειρίες μας δεν μας επέτρεψαν να μάθουμε την αγκαλιά τότε πώς θα ήταν αν επιλέγαμε να το κάνουμε αλλιώς; Είναι στο χέρι μας να επαναδικτυώσουμε τον εγκέφαλο μας με τον τρόπο που το επιθυμούμε! Και επιστρέφοντας στην αγκαλιά αναρωτηθείτε πόσες φορές έχετε θυμώσει με κάποιον άλλον αλλά κατά βάθος αν και δεν το εκφράζετε το μόνο που θα είχατε ανάγκη εκείνη την στιγμή είναι απλά την αγκαλιά του. Γιατί απλά ο άνθρωπος χρειάζεται και συναισθηματική τροφή (αγάπη και αποδοχή) για να επιβιώσει. Λοιπόν; Θα μου δώσεις μια αγκαλιά τώρα να παράγουμε λίγη ωκυτοκίνη; Τι λές;
Ειρήνη Καραμανή, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια- Επιστημονική Υπεύθυνη ΚΕ.ΨΥ.Π.Ε
Η Ειρήνη Καραμανή αποφοίτησε με άριστα από το τμήμα Ψυχολογίας του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου και έχει ολοκληρώσει δυο μεταπτυχιακά «Έλεγχος στρες και προαγωγή υγείας» στην Ιατρική σχολή Αθηνών και «Παιδοψυχολογία» στο Πανεπιστήμιο του Central Lancashire. Ειδικεύτηκε στα πλαίσια τετραετούς εκπαίδευσης στη Συστημική προσέγγιση στην ψυχοθεραπεία ατόμων, ομάδων και οικογενειών στο Ινστιτούτο Εκπαίδευσης και Έρευνας στη Συστημική Ψυχοθεραπεία “Λόγω Ψυχής”, όπου συνδυάζονται στοιχεία ψυχοδυναμικής ψυχοθεραπείας, αφηγηματικής ψυχοθεραπείας και νευροεπιστημών.